Wat is Misofonie?

Ik was nog niet lang afgestudeerd en zat ergens op een soort zolderkamertje op een van mijn eerste cliënten te wachten. De bel ging, ik deed open via de intercom en ontving even later mijn cliënt. Het was, zoals verwacht, een man van rond de 35 jaar en ik begroette hem heel correct zoals ik juist wel tientallen malen in de opleiding had geoefend en geleerd.

Heel nerveus was ik niet, ik vond het vooral erg fijn om lekker aan de slag te gaan en verheugde me erop om daadwerkelijk stappen met deze meneer te kunnen zetten. aanpakken die hap, dacht ik nog!

“Wat is uw hulpvraag, waar kan ik u mee helpen?” vroeg ik als een echte starter.
De aardige man antwoordde: “Ik kan er echt niet meer tegen. Vooral bij mijn vrouw heb ik er de meeste last van, maar over het algemeen kan ik me ook al moeilijk nog in een restaurant begeven. Die misofonie beheerst echt mijn leven!”

MISOFO-WATTE???

Oei, hier was ik niet op voorbereid. Ik had al aardig wat gezien van angststoornissen, maar van misofonie had ik toen zelfs nog nooit gehoord! Op dat moment gingen er als een flits enkele gedachten snel door mij heen. Zou ik hem beleefd vragen wat het inhield, of zou ik eens even niet laten merken dat ik helemaal niet wist wat het eigenlijk betekende en hopen dat ik het zometeen nog wat beter kon opmaken uit zijn verhaal?

Ik schaam me om het te zeggen, maar ik koos dus voor de laatste optie. Ik liet de hele vriendelijke meneer zijn verhaal doen en het werd mij gelukkig steeds meer duidelijk.

Nu, ruim 12 jaar later, ben ik deze term natuurlijk al heel wat vaker tegengekomen in mijn job. Het is nog niet bekend hoeveel mensen aan deze aandoening lijden. Toch zal dit percentage niet heel gering zijn vermoed ik. Het valt officieel ook niet onder de angststoornissen, men is het er zelfs nog niet over eens hoe deze aandoening geclassificeerd dient te worden. Volgens sommige misofonie-experts in het Amsterdam Medisch Centrum (AMC) is misofonie een psychiatrische aandoening. Volgens een aantal onderzoekers in Amerika is het een op zichzelf staande neurologische aandoening.

Hoe dan ook, is het een heel storende hersenaandoening waarbij specifieke geluiden extreme gevoelens van woede, walging of haat opwekken. Het gaat dus echt veel verder dan ergernis of irritatie.

Wat zijn de symptomen van misofonie?

Het komt erop neer dat als je last hebt van deze aandoening, jouw automatische geluidsfiltering minder goed verloopt. Het geluid lijkt dus veel heftiger binnen te komen dan bij iemand anders met een even goed gehoor. Dit leidt dan dus tot overprikkeling met heftige emoties tot gevolg en kan dus een grote impact hebben op je leven. Als je hier last van hebt, is het namelijk niet onlogisch dat je een heel aantal triggers gaat proberen zoveel mogelijk te vermijden.
Met name: slikken, kauwen, afbijten, smakken, niezen, hoesten, neus ophalen, snuiven kuchen, keelschrapen, geeuwen, ademen, fluiten, neuriën, zingen, iemands stem, lach, uitspraak van een bepaalde letter kunnen triggers zijn.

Maar ook andere geluiden die door mensen, dieren of apparaten geproduceerd worden, kunnen triggers zijn. Denk aan het klikken met een pen, typen op een toetsenbord, klikken met de muis, lopen met hakken op een harde vloer, roeren met een lepeltje in een beker, het tikken van een klok, het kraken van chipszakken, of het zingen van vogels en het blaffen van honden. En dan zijn er zelfs ook nog visuele triggers zoals bijvoorbeeld het wiebelen met een voet of been, frunniken aan haar of malende kaken.

Terugkomend op de aardige man van 12 jaar geleden; gelukkig heb ik hem wel goed kunnen helpen om met zijn aandoening te leren omgaan. We hebben toen met name gewerkt aan zijn beeldvorming rond dit probleem en aandachtsoefeningen toegepast. Bovendien, in het geval dat hij nog eens zou terugkomen, gelukkig heb ik mijn gereedschapskist vol tools en technieken in de afgelopen jaren uiteraard aardig uitgebreid.

Nu zeg ik: MISOFO-WEG ERMEE!

Meer info over deze aandoening vind je op verenigingmisofonie.nl